Sędziowie zrzeszeni w Ogólnopolskim Stowarzyszeniu Sędziów Sądów Administracyjnych z narastającym niepokojem obserwują pogłębiający się kryzys praworządności w Polsce.

Od wielu już godzin śledzę światowe i krajowe portale internetowe, także te powiązane z mediami „papierowymi” oraz stacjami telewizyjnymi i ze zdumieniem stwierdzam, że wczorajsza historyczna decyzja Międzynarodowego Trybunału Karnego oraz równie historyczne wystąpienie prezesa ICC, profesora Piotra Hofmańskiego, które spotkały się ze znacznie większym zainteresowaniem i mocniejszym odbiorem w wielu krajach świata, w tym w odległych zakątkach globu, niż w naszym kraju.

Wyrok poznańskiego sądu uniewinniający manifestantów protestujących w kościele, jest bez wątpienia kontrowersyjny. Na pewno będzie przedmiotem kontroli instancyjnej. Prokuratura już zapowiedziała apelację. I to jest właściwa i jedyna droga do polemiki z wyrokiem sądu. Ale nie dla Przewodniczącej Krajowej Rady Sądownictwa (chciałby sie napisać tak zwanej przewodniczącej tak zwanej rady). Otóż Pani Sędzia Dagmara Pawelczyk Woicka wyraziła swoją dezaoprabatę dla wyroku, podważając kompetencje sędzi, która wyrok wydała; i zrobiła to w sposób szczególny:

Głsowanie przez senatorów za przyjęciem poprawek do ustawy ze świadomością, że zostaną one najpewniej odrzucone przez Sejm, to przykład podporządkowania własnego zdania (przeciwnego ustawie) partyjnej dyspozycji. Innym słowy realizacja, a w zasadzie wprowadzenie ustrojowej zasady, kierowniczej roli partii w państwie. Ten ustrój już mamy, bo obecnie decyzje za posłów i senatorów podejmuje Nowogrodzka.

Wnioski komisji zapewne zostaną przyjęte przez Senat jutro na posiedzeniu plenarnym. Nie sądzę aby którykolwiek z Senatorów złożył wniosek o odesłanie procedowanej ustawy do komisji, w celu sporządzenia uzasadnienia możliwości zastosowania art. 69 Regulaminu Senatu.

Powołana przez PiS nowa Izba Odpowiedzialności Zawodowej SN przestaje orzekać. W tej Izbie z zawodowymi sędziami SN – w tym również z wadliwymi neo-sędziami SN – sądzą bowiem ławnicy.

Nie mając argumentów, Donald Tusk „tłumaczy się” z głosowania (wstrzymania się od głosu) w sprawie ustawy o SN apelem o zaufanie. Odzyskkanie zaufania jest trudniejsze niż jego utrata. A wstrzymane się do głosu pokazało, że opozycja tak jak PiS nie szanuje Konstytucji; zaś zarządzenie dyscypliny klubowej w tej sprawie, że preferuje „demokrację partyjną” a nie parlamentarną.

Stanisław Zabłocki – Czy wartości mają jeszcze jakąś wartość? – Ten tekst został opublikowany na profilu fb Pana Sędziego Stanisława Zabłockiego w dniu uchwalenia przez Sejm nowelizacji ustawy o Sądzie Najwyższym; i zamieszczony na MacLawye® za zgodą Autora. Dziękuję Panie Sędzio; po przeczytaniu Pana tekstu zdałem sobie sprawę, że ja już nic więcej nie mam do napisania w tym temacie. – Jerzy Marcin Majewski