Nie używajmy fajerwerków w noc sylwestrową. Nie używajmy petard. Psy panicznie się boją. Wiele zwierząt w amoku ucieknie właścicielom. One biegną przed siebie nie patrząc na zagrożenie, kierują się strachem. Wiele z nich trafi do schronisk jeśli uda je się odłowić, niestety dużo z nich nie będzie miało tyle szczęścia, zginą pod kołami samochodów. Wierzcie,że większą satysfakcję przyniesie Wam wpłacenie paru groszy na rzecz jakiejś organizacji lub fundacji prozwierzęcej.
Brzechwa Jan kim był każde dziecko wie. A kto w dzieciństwie nie czytał, bądź komu rodzice nie czytali, kultowego wręcz wydania „Brzechwa dzieciom” ze znakomitymi ilustracjami Jana Marcina Szancera, ten nie miał prawdziwego dzieciństwa.
Przez wiele lat nie mogłem wymazać twarzy tego człowieka z pamięci. To był starszy pan, w starym dobrym stylu, farbował włosy na czarno, nosił się w eleganckich marynarkach, które nakładał na białą koszulę. Do dziś dźwięczy mi w uszach jego ciepły głos. Był po sześćdziesiątce, lekko kuśtykał i mówił cicho, co strasznie denerwowało sędziego. Młody człowiek z łańcuchem na szyi i godłem na piersiach był obcesowy i stronniczy wobec mojego klienta. Starszy pan miał też jakieś problemy ze słuchem, często więc musiałem powtarzać mu pewne kwestie, które wygłaszali inni uczestnicy procesu. Był inżynierem instalacji wodnych, od wielu lat na rencie. Nie wyglądał na swój wiek. Oczytany, znający języki. Rozmowa z […]
MacLawye®.blog to prowadzona na platformie WordPress.com wersja tekstowa Magazynu MacLawye®. W zasadzie nie do końca tekstowa, bo zamieszczamy w tej wersji obrazki tytułowe wpisów.
MacLawye®.Spark [czy też MacLawye®.Adobe] to witryna graficzna ale idealnie nadająca się do przeglądania na urządzeniach mobilnych. Witrynę tę utrzymujemy aby zasłużyć na miano Magazynu Ilustrowanego a jednocześnie ułatwić naszym spektatorom nawigację w Magazynie. Na MacLawye®.Spark zamieszczane są linki, które kierują do tekstów głównego magazynu.
A z paluszkiem to było tak: Pan uchyla drzwi na taras, to ja lecę najszybciej jak umiem, bo tam zazwyczaj kot Pana Grzesia siedzi. No i się tak biegło i wyrżnęło pyskiem w parkiet; a z rozpędu jeszcze się z łapami do przodu pojechało po tym cholernym śliskim parkiecie. No i się zatrzymało na framudze drzwi tarasowych. To się paluszek wybił.
