A z paluszkiem to było tak: Pan uchyla drzwi na taras, to ja lecę najszybciej jak umiem, bo tam zazwyczaj kot Pana Grzesia siedzi. No i się tak biegło i wyrżnęło pyskiem w parkiet; a z rozpędu jeszcze się z łapami do przodu pojechało po tym cholernym śliskim parkiecie. No i się zatrzymało na framudze drzwi tarasowych. To się paluszek wybił.